Als kind hield ik van……..schrijven en lezen.
Bij mij startte de verwondering in de 1e klas van de Lagere School . Wat ging ik daar iedere dag graag heen. De klas hing vol kaartjes met iets erop en ik wist niet wat dat betekende. Het maakte grote indruk op me, alsof ik wist, dat er iets heel bijzonders zou gebeuren dat 1e jaar. Eindeloos moesten we letters in een schriftje schrijven en toen het alfabet was afgehandeld kon ik al heel wat kaartjes lezen.
Het herkennen en dan steeds weer opnieuw lezen van woorden en later zinnen is voor mij pure magie geweest. Ik werd er blij van als woorden tot beelden werden en begon boeken te verslinden. Van “Pim-loopt-in-bos” tot “Mariska de circusprinses” en zo verder.
Vanaf dat moment vond je mij ,het liefst elke dag, in de bibliotheek in ons dorp. De herinnering aan de geur, de rust en onverbiddelijke stilte. Ik hield ervan en wist het zeker : later zou ik bibliothecaresse worden.
In de 2e klas kregen wij al aanschouwelijk aardrijkskunde. Kabouter Pim liep toen niet meer alleen door het bos, maar hij wandelde uit de boekjes naar de uiterwaarden van onze grote rivieren. Hij liep wat af ,want in één les stak hij Maas, Waal en Rijn over. En ik liep in gedachten met hem mee. Vooral vanuit de trein gezien, is hij er nog steeds en elke keer weer ,bij het passeren van de rivieren, zie ik hem door het gras ploeteren met zijn kleine beentjes, vol verbazing van al het moois wat hij ziet !
Misschien zijn deze beelden, mijn ervaringen wel heel bepalend geweest voor mijn keuze nu. Om weer die magie ,die verwondering te zoeken in de beelden.
Gek genoeg is lezen voor mij al een hele tijd op de achtergrond geraakt . Mogelijk door alle informatie die ik de afgelopen jaren in mijzelf ben gaan opslaan en die nu door schrijven naar buiten komt en uitgedragen wil worden.
Terugdenkend aan een paar jaar geleden toen ik mijn werk kwijtraakte en naar een passie zocht, die over de 70 jaar heen zou reiken zeg ik nu : natuurlijk is dat Schrijven! Voor mezelf, maar zo, dat het voor anderen inspirerend is. Wat een heerlijke uitdaging !
Ik voel grote dankbaarheid opkomen voor alle jufs, die mij in klas 1, 2 en 3 hebben leren schrijven en lezen. Voor de magie van die eerste 3 jaar. Deze herinneringen vormen de basis voor de ontwikkeling die nu in gang is gezet. Geweldig toch?
Ook de behoefte om een FestinaLente Schrijfatelier te willen organiseren is daar een logisch vervolg op. Want wat biedt vrij schrijven, jezelf vrij schrijven me elke keer toch weer DE MAGIE VAN SCHRIJVEN
Als kind hield ik van……..schrijven en lezen.
Bij mij startte de verwondering in de 1e klas van de Lagere School . Wat ging ik daar iedere dag graag heen. De klas hing vol kaartjes met iets erop en ik wist niet wat dat betekende. Het maakte grote indruk op me, alsof ik wist, dat er iets heel bijzonders zou gebeuren dat 1e jaar. Eindeloos moesten we letters in een schriftje schrijven en toen het alfabet was afgehandeld kon ik al heel wat kaartjes lezen.
Het herkennen en dan steeds weer opnieuw lezen van woorden en later zinnen is voor mij pure magie geweest. Ik werd er blij van als woorden tot beelden werden en begon boeken te verslinden. Van “Pim-loopt-in-bos” tot “Mariska de circusprinses” en zo verder.
Vanaf dat moment vond je mij ,het liefst elke dag, in de bibliotheek in ons dorp. De herinnering aan de geur, de rust en onverbiddelijke stilte. Ik hield ervan en wist het zeker : later zou ik bibliothecaresse worden.
In de 2e klas kregen wij al aanschouwelijk aardrijkskunde. Kabouter Pim liep toen niet meer alleen door het bos, maar hij wandelde uit de boekjes naar de uiterwaarden van onze grote rivieren. Hij liep wat af ,want in één les stak hij Maas, Waal en Rijn over. En ik liep in gedachten met hem mee. Vooral vanuit de trein gezien, is hij er nog steeds en elke keer weer ,bij het passeren van de rivieren, zie ik hem door het gras ploeteren met zijn kleine beentjes, vol verbazing van al het moois wat hij ziet !
Misschien zijn deze beelden, mijn ervaringen wel heel bepalend geweest voor mijn keuze nu. Om weer die magie ,die verwondering te zoeken in de beelden.
Gek genoeg is lezen voor mij al een hele tijd op de achtergrond geraakt . Mogelijk door alle informatie die ik de afgelopen jaren in mijzelf ben gaan opslaan en die nu door schrijven naar buiten komt en uitgedragen wil worden.
Terugdenkend aan een paar jaar geleden toen ik mijn werk kwijtraakte en naar een passie zocht, die over de 70 jaar heen zou reiken zeg ik nu : natuurlijk is dat Schrijven! Voor mezelf, maar zo, dat het ook voor anderen inspirerend en leuk is. Wat een heerlijke uitdaging !
Ik voel grote dankbaarheid opkomen voor alle jufs, die mij in klas 1, 2 en 3 hebben leren schrijven en lezen. Voor de magie van die eerste 3 jaar. Deze herinneringen vormen de basis voor de ontwikkeling die nu in gang is gezet. Geweldig toch?
Ook de behoefte om een FestinaLente Schrijfatelier te organiseren is daar een logisch vervolg op. Want wat biedt vrij schrijven, jezelf vrij schrijven toch oneindig veel veel inzichten. Het blijft, ook nu nog, MAGIE.
Wil jij mee schrijven ? In een kleine groep. Laat het me weten als je interesse hebt. Via miek@festinalentehaastjelangzaam.nl Bij voldoende deelnemers , maximaal zeven , plan ik een datum.