FESTINALENTE staat er op de voordeur geschilderd zag ik op de foto die mijn zus me stuurde. Ik ben er zelf nog nooit geweest maar binnen een paar weken kwam de deur twee keer op mijn pad, deze groene deur in het centrum van Dordrecht.

Nou heb je overal wel groene deuren maar op deze deur stond in sierlijke letters: Festina Lente. Dat was de reden dat anderen melding maakten van deze deur:”jouw huis Miek! ”. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Hier woont dus iemand waarmee ik connectie heb door deze naam die sinds 2015 mijn levensmotto is.

Maar wíe woont er? Waarom staat dat op de voordeur? Op een voordeur in Dórdrecht? Ik zou het niet weten. Ik ben er nooit in de binnenstad geweest. Weet weinig meer van de stad dan dat het een mooie stad is met een bijzondere geschiedenis. Ik ken Dordrecht wel door lieve vrienden van ons die er wonen. Maar in een van de buitenwijken. Niet vanzelfsprekend dat we dan ook eens hun binnenstad zouden bezoeken. Toch heb ik nu wel zin om wat onderzoek te doen.

Als ik via Google Streetview rondkijk in de betreffende buurt zie ik huizen die me aan de gouden eeuw doen denken. Een tijd van voorspoed in economische, wetenschappelijke en culturele zin. Dat weet ik wel. Volgens mij overheerste het protestants geloof toentertijd. Maar dit alles duidt voor mij nog niet op een relatie met festina lente op die groene voordeur. Ik ben echt geen geschiedkundig onderzoeker, maar wat ik wel graag doe is me te gaan laten leiden door mijn verbeelding. Dat die ik wel graag.

En dan…

Met een beetje schroom bel ik op een middag aan bij de groene voordeur door aan de oude trekbel te trekken. Binnen hoor ik echter ‘dingdong, dingdong’. Apart zo’n modern geluid. Ik hoor vlugge voetstappen op de tegels. De deur wordt geopend door een jonge vrouw, die denk ik dacht dat ik de pakketbezorger zou zijn. Ze oogt even teleurgesteld en vraagt dan, nog beduusd, wat ik kom doen.

Ik stel me voor en als ik vertel waarom ik aanbelde, tovert dat meteen een glimlach op haar gezicht en ze nodigt me binnen uit. De gang waar ik doorheen loop ziet er uit alsof er nog nooit iets aan veranderd is sinds de gouden eeuw. Hij heeft iets statigs en ik zie mooie ingelegde patronen op de vloer. Ook in de grote keuken stap ik terug in de tijd. Hij is technisch gemoderniseerd maar de sfeer is onaangetast gebleven tot de oude waterpompzwengel bij de gootsteen aan toe. De quooker-kraan ernaast zie ik maar even over het hoofd. De jonge vrouw stelt zich voor als Ida en vertelt dat haar grootouders dit pandje ooit kochten in de jaren ‘50 van de vorige eeuw. Het was toen in een erbarmelijke staat. Middels achterhaalde bouwtekeningen zorgden ze er voor dat het huis weer in de glorie van de gouden eeuw werd hersteld.

Ida’s ouders besloten het huisje later in de familie te houden en zijn er na het overlijden van haar grootouders zelf in gaan wonen.Eind jaren tachtig is het huis gemoderniseerd tot een comfortabel huis met drie flinke ruimtes. Ida woont er nu inmiddels alleen, haar ouders zijn naar een appartement verhuisd. Ze gebruikt de benedenruimte als atelier en heeft boven haar woon- en slaapvertrekken.

Vroeger, zo vertelt ze, werd de benedenruimte, die in twee was gedeeld, gebruikt als opslag voor producten, die via de haven werden verscheept. In het achterste gedeelte werd gewoond door veel mensen. Boven sliep iedereen.

En dan nu de vraag waar ik voor kwam: waarom staat er Festina lente op de voordeur?

Ida vertelt…

Zeg je Dordrecht, zeg je water! In vroeger tijden was hier een bloeiende handel. Er werden allerlei goederen verscheept. Naar het buitenland via Rotterdam. Vanuit Dordrecht vertrokken echter ook veel binnenschepen naar het achterland, zoals naar Duitsland en verder. Ida vertelt dat haar opa op een binnenvaartschip voer met de naam Festina Lente, wat haast je langzaam betekent. In 1987 kocht haar vader zijn eigen schip en noemde het ook weer Festina Lente. Hij vond de naam passen bij de wijze van vervoer over het water, afgezet tegen de snellere vervoersmiddelen die steeds vaker werden ingezet.

Toen Ida op haar huidige plek ging wonen heeft ze de voorgevel van het huis opnieuw laten schilderen en denkend aan de geschiedenis van dit huis en aan de boten van haar opa en vader, de naam Festina Lente op de voordeur laten schilderen. Zelf voelt ze zich verbonden met deze manier van in het leven staan en wil dit via haar kunstenaarschap verder uitdragen.

Geïnspireerd door Ida’s verhaal stapte ik een paar uur later naar buiten, de Pottenkade op. Met een verruimde blik. Vanuit Dordrechts glorietijd in de Gouden Eeuw terug in Dordrecht nu. Een Bijzondere stad Dordrecht…ik ga zeker nog eens terug. Verder dwalen.